23. Weźmiemy ślub i pojedziemy do Hiszpanii uprawiać ogórki

- Oświadczył się?

- Aha.

- Poważnie?

- A wyglądam jakby żartowała?

- Nie, przepraszam... Cholera, Tyśka. Zakopujesz się, wiesz o tym?

- Wiem... Niestety.

-  Ktoś jeszcze o tym wie?

- Nie. Nawet Tynka nie wie. Chociaż ona chyba jest w tej chwili ostatnią osobą, z którą chciałabym o tym rozmawiać.

- Jak to?

- Wkurza mnie. Non stop ich podpuszcza. Myślisz, że siniak pod okiem Stefana to czyja zasługa? To znaczy, Hayboecka, ale to Tynka podburzyła jego i Fettnera. Ona się świetnie bawi...

- Przecież ona i Kraft byli parą.

- Ano byli. Ale Kraft ją zostawił.

- Szkoda.

- Szczerze? Są siebie warci. Kto wie co Tynka zrobiła albo naopowiadała Stefanowi.

- Mówisz tak, bo jesteś na nią zła.

- Możliwe... Nie wiem. Wiem, że nie mam ochoty z nią teraz rozmawiać.

- A co z Michaelem?

- Nie wiem... Zgodziłam się świadomie, ale teraz zaczyna mnie przytłaczać odpowiedzialność i wszystkie konsekwencje. Stracę pracę...

- No chyba mi nie powiesz, że to cię powstrzyma przed wyjściem za niego!

- Oczywiście, że nie! Nie oszalałam jeszcze! Ale chcę, żeby wyszło na moje. Żeby nikt nie mógł powiedzieć 'a nie mówiłem'.

- Diess?

- No popatrz, zgadłeś.

- A Marinus?

- Cholera, jeszcze Marinus... Kompletnie o nim zapomniałam.

- Ale on nie zapomniał, wiesz o tym? Chyba rozgrzebałaś za dużo mrowisk Tyśka...

- I co ja mam teraz zrobić?

- Nie mam pojęcia. Chyba czas być szczerą. Przynajmniej z jednym z nich. Wybierz, którego uświadomisz pierwszego.

- Chyba łatwiej będzie z Krausem... Jakby co, pomożesz mi?

- Oczywiście! Heinz Kuttin nie zostawia swoich owieczek w potrzebie!

- Z czego się tak cieszysz? - pytam zmęczona.

- Dostałem coś czego chciałem – uśmiecha się Diess machając mi tabletem przed oczami.

- Mózg?

- Śmiej się śmiej – prycha. - Zobaczymy kto się będzie śmiał ostatni.

Patrzę na niego oniemiała, nie rozumiejąc absolutnie nic z jego paplaniny.

- Alex, jestem zmęczona – wzdycham. - Albo powiesz wprost o co chodzi, albo się przymknij.

- Trzeba uważniej wybierać miejsca, w które się chadza.

Zamieram. On wie. Migawka. Ta pieprzona migawka. Wiedziałam, że ktoś nam zrobił zdjęcia, przed tym nieszczęsnym fast foodem.

- Co? - pytam i czuję jak robi mi się gorąco.

- Wiesz o czym mówię. Mam zdjęcia, a ty wiesz co na nich jest. Jesteś skończona w tej kadrze. Zresztą, to też wiesz.

- Niczego mi nie udowodnisz.

- Mam zdjęcia, nie słyszałaś?

- Skąd mogę wiedzieć co na nich jest? Może nic nie widać, a ty próbujesz mi coś wkręcić.

- Wiem, że na zdjęciach jest Hayboeck z dziewczyną, która wybitnie przypomina ciebie.

Czyli nie widać mnie dokładnie na tych zdjęciach!

- Ah, czyli na przykład mogłaby być moją siostrą, tak? - pytam niewinnie.

- Co?

- Tynka, moja siostra! - wykrzykuję.

- Tynka jest z Kraftem!

- Już nie – uśmiecham się złośliwie. - Co mogłoby oznaczać przecież, że spotyka się z Michim.

- Na zdjęciach jest twój samochód.

- Jestem dobrą siostrą, pożyczam go czasem Tynce.

- Nie wykręcisz się – cedzi przez zęby.

- Nie, Słoneczko – prycham. - To ty niczego mi nie wkręcisz. Nie wrobisz mnie w żadne pieprzone zdjęcia!

- Udowodnię, że na nich jesteś. I ujawnię je w najmniej oczekiwanym momencie.

- Kraus mnie całował, a Diess to widział.

Milczy. Nawet na mnie nie patrzy. Po prostu zamilkł i wpatruje się w ścianę.

- Michi?

Cisza.

- Michi, proszę....

Nadal nic.

Siadam pod ścianą i opieram czoło o dłoń.

- Dlaczego?

- Co?

- Dlaczego cię całował?

Wzruszam ramionami.

- On chyba coś do mnie ma. Byłam z nim i Wellingą na skoczni, ale Wellinga się musiał po coś cofnąć na belkę i zostaliśmy z Krausem sami. No i stało się. A Diess to widział, powiedział mi o tym. Więc, żeby odwrócić uwagę od nas wkręcałam mu, że jestem z tym Marinusem.

- Prosiłem cię, żebyś z Niemcami nie wychodziła.

- Michi...

- Prosiłem! Cholera, Tyśka! Ile można? Przecież ja dostanę kurwicy! Jestem cierpliwy, ale nawet moja cierpliwość ma granice! Co chwilę coś wymyślasz! Na chwilę cię spuszczę z oka, a już jakiś szwab cię całuje! A ty mi mówisz dopiero jak się szykują problemy!

Milczę. Spoglądam tylko na niego spode łba.

- I nie patrz tak na mnie. Tym razem to nic nie da. Przypominam, że mnie też obowiązuje zakaz kontaktów z innymi członkami kadry!

- Nie będę udawać, że cię zmuszałam! - prycham.

- Wiesz, że nie o to chodzi – przewraca oczami. - Powiedz mi lepiej co zrobimy.

- Tynka będzie szła w zaparte, że to ona jest na zdjęciach.

- A Kraft?

- Musiałam mu powiedzieć prawdę, co miałam zrobić?

- To teraz wszyscy się dowiedzą – Hayboeck opada na łóżko.

Rozumiem, że miałeś lepszy pomysł.

- Przecież Tynka jest od ciebie niższa.

- Nie wiem jak wyglądają te zdjęcia. Może nie będzie widać. Thomas i Kristina będą mówić, że tego wieczoru pilnowałam u nich w domu Lily.

- Myślisz, że nam się uda?

- Nie wiem Michi, pojęcia nie mam – wzruszam ramionami i opadam na łóżku obok niego. - A co jak nas wywalą?

- Weźmiemy ślub i pojedziemy do Hiszpanii uprawiać ogórki – uśmiecha się blado.

- Czyli, nie zrywasz ze mną?

- Dlaczego miałby chcieć z tobą zerwać?

- No wiesz... - zaczynam niepewnie. - Same problemy ostatnio.

- Ty jesteś moim chodzącym problemem. - uśmiecha się. - A wiesz co mówią? Że z problemami najlepiej się przespać! To gdzie ja cię będę rzucał, skoro cię potrzebuję?

A wiecie co mi wtedy chodziło po głowie? 'I ujawnię je w najmniej oczekiwanym momencie.'